Ben tıp fakültesi dönem 5 öğrencisiyim. Henüz 6 yaşımdayken karanlık sokaklarda, sabahın ayazında okula gitmeye başladığım yıllardan şu ana kadar ders çalışmakla geçti hayatım. Her sene bir başka stresliydi eğitim hayatı.  Ancak hayatımın en stresli yıllarını tıp fakültesinde geçirdim. Yalnızca çok çalışmak zorunda kalmak ve sınav stresi ile mücadele etmek bile yeterince yıpratıcı iken yaklaşık 5 yıldır ailemden uzakta benim için yepyeni ve bilinmeyen bir şehir olan Ankara’da maddi zorluklarla da mücadele ediyorum.

Maalesef tüm öğrencileri saran geleceksizlik kaygısı ve geçinememe sorunları yine tıp fakültesi öğrencilerinin de çok büyük gündemi. Üniversite tercihlerini yaparken duyduğumuz o ‘garanti meslek’ ifadeleri artık yerini yurtdışı planlarına bıraktı.

Altı yıllık tıp eğitimimizde aldığımız textbookların ücretleri, neredeyse her ay farklı bir komite veya staj için çıkardığımız notların ücretleri ne yazık ki verilen KYK burslarından kat be kat fazla. Üstelik bu bursu da her öğrenci alamıyor, bazıları yıllarca ödeyemeyecekleri bir borcun altına girerek ‘karşılıklı burs’ denilen krediyi kabul etmek zorunda kalıyor.  Ayrıca yurtların istediği ücretler ve fahiş fiyatlara kiralanan evler bizlerin zaten var olan geçim sıkıntılarını arttırıyor. Alım gücünün gittikçe azaldığı ülkede bundan en çok da öğrenciler etkileniyor.

TUS sınavına girebilmek adına birçoğumuz daha üçüncü sınıfta iken dershaneye yazılıyoruz. Bu kurumlarda mezuniyet öncesi 30.000 gibi rakamlar konuşulurken mezuniyet sonrası 80.000’e kadar çıkan ücretler isteniliyor. Ülkedeki doktor maaşlarının şu anki durumu düşünülünce alınan bu rakamlar neredeyse bir doktorun bir yıllık maaşından fazla oluyor. Bunun yanı sıra stetoskop fiyatları neredeyse asgari ücretin yarısı kadar.

Böyle olunca biz öğrenciler devletin yalnızca seçili öğrencilere verdiği burslar dışında kurumların verdiği burslara da başvurular yapıyoruz. Böyle bir durumdayken yine Ankara Tabip Odası’nın verdiği bursa başvurdum. Bursu almaya hak kazandığımı öğrendiğimde tüm bu sorunların arasında bir nefes alabileceğimi düşündüğüm için çok mutlu oldum.

Öğrencilik hayatımda yaşadığım maddi zorlukları ileride  belki de acı bir gülümseme ile hatırlayacağım. Ancak bana burs veren Ankara Tabip Odası ve siz değerli meslektaşlarıma olan minnetim hiç bitmeyecek. Ben de yakın zamanda meslek hayatıma adımımı atar atmaz öğrencilik yıllarımın da oluşturduğu bilinçle bursiyer olarak değil bir bağışçı olarak bu döngüye katkı sağlamak istiyorum.

Her şey için Ankara Tabip Odasına teşekkür ederim.